[pianka]

Premiera Visy odbyła się w 1978 roku. Nadwozie opracowane zostało przez własny zespół projektantów Citroena. Część podzespołów pochodziła ze wspólnego pojazdu Citroena i Peugeota - Citroena LN (Peugeot 104), m.in. zawieszenie kół, płyta podłogowa, oraz czterocylindrowe silniki. Sylwetka pojazdu jest tradycyjna w kształtach i charakterystyczna dla rodziny Citroen (z wyjątkiem Citroena LN). Tradycyjnie też udział w nadwoziu elementów z tworzyw jest większy niż w rozwiązaniach innych marek. Pierwsza wersja Visy produkowana była w trzech kolorach: Rdzawo-czerwony, Jabłkowo-zielony oraz Żółty, późniejsze wersje oferowały większą liczbę kolorów nadwozia

Charakterystycznym elementem Visy w wersji I. był "świński ryjek" atrapy chłodnicy, (który uważany jest za przyczynę niskiej popularności Visa I) oraz tablica rozdzielcza wraz z przełącznikami określanymi jako "puszka z piwem i krajalnica do sera".

Przełączniki były umieszczone zgodnie z Citroenowską "ideą" PRN: (P=Pluie - deszcz, R=Route - droga, N=Nuit - Noc) dającą dostęp do wycieraczek, spryskiwaczy, klaksonu, kierunkowskazów, świateł umieszczonych na cylindrycznym elemencie na wyciągnięcie palców

Wyłączniki: przednie lampy przeciwmgłowe, światła awaryjne, tylne światła przeciwmgłowe, tylni spryskiwacz i wycieraczka oraz ogrzewanie tylnej szyby, zamontowane były pod szybkościomierzem i zegarem

W modelach późniejszych miejsce zegara analogowego zajął obrotomierz, oraz pojawił się zegar cyfrowy.

Pięciodrzwiowe nadwozie, pięcio miejscowe, przestronne jak na wielkość samochodu. Tylna kanapa jest dzielona, co pozwala na przewożenie większych przedmiotów.

W roku 1981 do produkcji weszła wersja Visa II. Zmianie uległ wygląd nadwozia - zasługa firmy Heuliez. Zmieniono całkowicie wygląd zderzaków, atrapy (grilla) chłodnicy; dodano obramowanie z czarnej farby wokół bocznych szyb oraz plastikowe elementy ozdobne wokół przednich lamp oraz klapy silnika. Zmniejszono nieco moce silników, aby zmniejszyć zużycie paliwa.

W 1983 roku wprowadzono model Visa Chrono i Visa GT. GT produkowany był seryjnie, zaś obydwa wyposażono w silniki czterocylindrowe o pojemności 1360 ccm i mocach: Chrono - 67 kW, GT - 57,1 kW. Produkowana była również wersja "Plen Aire" (1983-1985) ze składanym dachem, oraz Enterprise - bagażowa pozbawioną tylnych siedzeń.

W 1985 Visa przeszła kolejny "face-lifting" - przekonstruowano deskę rozdzielczą.

Na bazie podwozia Visa II powstała wersja towarowa oznaczona jako C15 - z oryginału zachowano przód i przednie fotele, natomiast reszta podwozia otrzymała różne warianty zabudowy zależnie od wymagań.

Na bazie Visy/C15 powstały "domki campingowe" (m.in. firma Romahome) oraz cała masa przeróżnych transportowców.

Premiera Visy odbyła się w 1978 roku. Nadwozie opracowane zostało przez własny zespół projektantów Citroena. Część podzespołów pochodziła ze wspólnego pojazdu Citroena i Peugeota - Citroena LN (Peugeot 104), m.in. zawieszenie kół, płyta podłogowa, oraz czterocylindrowe silniki. Sylwetka pojazdu jest tradycyjna w kształtach i charakterystyczna dla rodziny Citroen (z wyjątkiem Citroena LN). Tradycyjnie też udział w nadwoziu elementów z tworzyw jest większy niż w rozwiązaniach innych marek. Pierwsza wersja Visy produkowana była w trzech kolorach: Rdzawo-czerwony, Jabłkowo-zielony oraz Żółty, późniejsze wersje oferowały większą liczbę kolorów nadwozia

Charakterystycznym elementem Visy w wersji I. był "świński ryjek" atrapy chłodnicy, (który uważany jest za przyczynę niskiej popularności Visa I) oraz tablica rozdzielcza wraz z przełącznikami określanymi jako "puszka z piwem i krajalnica do sera".

Przełączniki były umieszczone zgodnie z Citroenowską "ideą" PRN: (P=Pluie - deszcz, R=Route - droga, N=Nuit - Noc) dającą dostęp do wycieraczek, spryskiwaczy, klaksonu, kierunkowskazów, świateł umieszczonych na cylindrycznym elemencie na wyciągnięcie palców

Wyłączniki: przednie lampy przeciwmgłowe, światła awaryjne, tylne światła przeciwmgłowe, tylni spryskiwacz i wycieraczka oraz ogrzewanie tylnej szyby, zamontowane były pod szybkościomierzem i zegarem

W modelach późniejszych miejsce zegara analogowego zajął obrotomierz, oraz pojawił się zegar cyfrowy.

Pięciodrzwiowe nadwozie, pięcio miejscowe, przestronne jak na wielkość samochodu. Tylna kanapa jest dzielona, co pozwala na przewożenie większych przedmiotów.

W roku 1981 do produkcji weszła wersja Visa II. Zmianie uległ wygląd nadwozia - zasługa firmy Heuliez. Zmieniono całkowicie wygląd zderzaków, atrapy (grilla) chłodnicy; dodano obramowanie z czarnej farby wokół bocznych szyb oraz plastikowe elementy ozdobne wokół przednich lamp oraz klapy silnika. Zmniejszono nieco moce silników, aby zmniejszyć zużycie paliwa.

W 1983 roku wprowadzono model Visa Chrono i Visa GT. GT produkowany był seryjnie, zaś obydwa wyposażono w silniki czterocylindrowe o pojemności 1360 ccm i mocach: Chrono - 67 kW, GT - 57,1 kW. Produkowana była również wersja "Plen Aire" (1983-1985) ze składanym dachem, oraz Enterprise - bagażowa pozbawioną tylnych siedzeń.

W 1985 Visa przeszła kolejny "face-lifting" - przekonstruowano deskę rozdzielczą.

Na bazie podwozia Visa II powstała wersja towarowa oznaczona jako C15 - z oryginału zachowano przód i przednie fotele, natomiast reszta podwozia otrzymała różne warianty zabudowy zależnie od wymagań.

Na bazie Visy/C15 powstały "domki campingowe" (m.in. firma Romahome) oraz cała masa przeróżnych transportowców.

[robson]

A szczególnie to przyczynił się do tego sukcesu silnik 1,9D bo jest nie do zdarcia i bardzo ekonomiczny!

[robson]

1,9D to normalny wół roboczy! Dużo mu do życia nie trzeba a robi swoje!

[robert]

C15 daje radę - jeździłem takim z kolegą. na liczniku miał nakręcone 750 kkm i nadal jeździł i to całkiem nieźle. tylko karoseria już trochę nie dawała rady. Silnik 1.9D jest chyba nie do zajechania....

[robson]

Nawet Zientarski, prowadzący magazyn motoryzacyjny w TVP powiedział kiedyś, że jest to najlepszy jak dotąd diesel na świecie! Czyli to nie jest nasze subiektywne określenie tylko obiektywna prawda!